Z drugiej strony, źródła zdecentralizowane mają swoje wady. Dotyczy to przede wszystkim ich niestabilności w zakresie produkcji energii. W większości przypadków jako źródło energii wykorzystywana jest energia słoneczna lub wiatrowa. Ze względu na swój charakter, te odnawialne źródła energii są nieciągłe, co powoduje zwiększone zapotrzebowanie na system przesyłowy i jego regulację. Kogeneracja jest pod tym względem wyjątkiem i dlatego znajduje się gdzieś pośrodku między energią konwencjonalną a odnawialną.

Kogeneracja nadal opiera się głównie na spalaniu paliw kopalnych, ale jest to bardzo wydajny sposób wytwarzania energii. Ogólna sprawność kogeneracji mieści się w przedziale 70-90%, a oszczędność pierwotnych źródeł energii wynosi około 40-50% w porównaniu z produkcją rozdzieloną. Innymi słowy, do wytworzenia tej samej ilości energii potrzebujemy nawet o połowę mniej paliwa.

Jednostka kogeneracyjna wytwarza prąd i wykorzystuje ciepło odpadowe z produkcji prądu – produkcja jest więc jednoczesna i wysoce zoptymalizowana. Jest również bardzo elastyczna, ponieważ można ją stosunkowo łatwo włączać i wyłączać – nie jest zależna od pogody. Dodatkowym atutem jest fakt, że ciepło można łatwo zamienić w chłód poprzez podłączenie jednostki absorpcyjnej. Inną możliwością jest np. produkcja pary technologicznej.

Wszystko to przynosi połączenie elastyczności, stabilności i niezawodności. W wielu przypadkach jednostka kogeneracyjna służy również jako rezerwowe źródło energii; w rzeczywistości może ona również pracować w trybie wyspowym. Dzięki technologii SCR (Selective Catalytic Reduction) można mówić o poziomach emisji NOx do atmosfery, które w przypadku kogeneracji są bardziej zbliżone do źródeł odnawialnych. Te ostatnie są wprawdzie „bezemisyjne”, ale trzeba brać pod uwagę tzw. roczny stopień wykorzystania, który dla źródeł odnawialnych jest znacznie niższy (25% dla elektrowni słonecznych, 35% dla wiatrowych) niż dla kogeneracji, która de facto jest w stanie pracować bez przerwy z koniecznymi tylko przerwami serwisowymi (do 95%). W przypadku biogazu mamy do czynienia z sytuacją, w której energia wytwarzana jest z niczego lub z odpadów. W tym przypadku jest to więc odnawialne źródło energii.

W Europie kogeneracja odpowiada za około 11 % produkcji energii elektrycznej i 15 % produkcji ciepła. 42 % kogeneracji wykorzystuje jako podstawowe źródło gaz ziemny, 28 % biogaz, a pozostałe paliwa stałe lub olej opałowy. Łączna zainstalowana moc elektryczna wynosi ponad 130 GWel, a moc cieplna ponad 280 GWt. To pokazuje, że jest jeszcze wiele miejsca na rozwój tej technologii.

Czy zatem kogeneracja jest kluczem do przejścia w przyszłości na całkowicie bezemisyjną energię odnawialną? W TEDOM mówimy o kogeneracji jako o wyobrażonym moście pomiędzy „starą” i „nową” energią. Niestety, przejście na energię bezemisyjną nie może nastąpić za jednym pstryknięciem palca; trzeba to zrobić rozsądnie, stopniowo, a przede wszystkim skutecznie. Naszym zdaniem kogeneracja z pewnością odegra bardzo ważną rolę w tym przejściu, obok odnawialnych źródeł energii, a z punktu widzenia całego sektora energetycznego umożliwi większą elastyczność, bezpieczeństwo i stabilność.